Mijn weg naar rust en ritme met Aisha

Ik vond dit fijn om bij anderen te lezen toen Aisha wat jonger was.
Zeker met je eerste wil je toch een beetje meekijken met anderen.
Een ritme vind ik erg belangrijk en voor ons nodig.
Voor mij, zodat ik mijn rust ook heb en voor Aisha, zodat zij door haar rust goed kan ontwikkelen.

Vanaf de geboorte heb ik gestruggled met slapen. Ik moest Aisha best vaak voeden en slapen lukte me niet altijd als zij sliep en dan sliep ze maar voor een half uurtje max. een uur. De geluidjes maakte me al snel wakker.  
Ze sliep in de avond en nacht beter dan overdag en dat was dan het geluk, maar ze leek aardig last te hebben van darmkrampjes en reflux.
Ik kan je niet uitleggen hoe vaak ik heb proberen op te zoeken wat ze had en wat ik er aan kon doen.
Is het darmkrampjes of reflux?
Is het reflux of is het gewoon veel drinken?
Of is het allemaal overprikkeling?

Ik kwam er niet uit, werd gek van mezelf en alle informatie en kwam uiteindelijk bij een kinderarts terecht.
Tijdens de afspraak bij de kinderarts kreeg Aisha honger en kon ik haar direct voeden.  
Dat was uiteindelijk heel goed, want toen kon de arts direct observeren hoe dat dan ging met haar.
Uit haar observatie kon zij inderdaad bevestigen dat Aisha reflux had en bij haar onderzoek dat Aisha ook oververmoeid was.
Aan de slag dus met een goed slaapschema om ervoor te zorgen dat Aisha langer slaapt dan een half uurtje per keer en de prikkels beperken.
Maar één keer per dag in de kinderwagen.
Één keer per dag in de draagzak.
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het hele slaapschema al deed, maar doordat Aisha nog zo jong was, begreep ik niet hoe ik er regelmaat in moest krijgen.
It drove me crazy, i can tell you that!
Ik snapte het gewoon niet als je las over regelmaat en als ik daar deskundigen over hoorde praten.
Uiteindelijk ben ik het natuurlijk gaan vragen en gezegd hoe ik die regelmaat bij zo’n kleintje nou moest doen.
Er werd me uitgelegd dat regelmaat hem niet in de tijd zat, maar in de volgorde dat je dingen deed.
Dat was voor nu je regelmaat.
Dat deed ik. Wanneer Aisha wakker werd, ging ik haar voeden, boertje en nog even rechthouden (20min), daarna verschonen, nog even kroelen en dan naar bed, in de draagzak of in de kinderwagen als ik een wandelingetje ging maken. Dat deden we één keer per dag en soms helemaal niet als het weer slecht was.

Prikkels beperken deden we verder door bezoek te beperken, dus dan deden we 1, max 2 keer per dag.
Het huil half uurtje bleef er echter in.
Wanneer we ons gingen voorbereiden op 16:00u huilen, omdat dat de vorige dag was gebeurd, kwam het om 19:00u. Gingen we op 19:00u focussen, kwam het om 16:00u.
Het leek wel iets verplicht te zijn wat gewoon MOEST gebeuren.
Ik ben zo dankbaar dat Rachid er altijd bij was en we het dan met z’n 2en deden.
Ik werd soms echt gillend gek van haar gehuil.
Het was zo hard, letterlijk niks werkte.
Ze wilde niet drinken, buikje wrijven of warm maken werkte niet.
Rond lopen, met de eindeloos verschillende posities, hielp niet
Het was echt een uitdaging, zeker voor mij.
Ik was al zo moe, ik was zo verdrietig, omdat ik dacht dat het aan mij lag.
Aan de borstvoeding of iets dat ik deed of niet deed.
Je voelt je zo machteloos en dan zeggen ze dat een baby’tje hoort te huilen en ergens kan ik daar wel in komen, maar het voelde helemaal niet kloppend.
Een baby huilt, omdat er iets is.
Dat kan honger zijn, pijn, geboortetrauma en je wilt gewoon helpen bij de verwerking, maar het bij je hebben en dat dat niet genoeg is, vond ik pijnlijk. 
Ik probeerde me er echt aan over te geven.
Haar mee te geven dat het oké was. Dat ze ook mocht huilen. Maar haar gehuil was echt niet zomaar gehuil. Het was echt vanuit haar tenen, als ze langer zou huilen zou ze zeker weten schors worden.
Dus het hele overgeven eraan lukte 9 van de 10 keer natuurlijk niet.

Als Aisha verder op de dag huilde, dan probeerde we haar z.s.m. stil te krijgen.
Laten huilen was echt uit den boze, want buitenom het hechtingsproces en het gevoel van veiligheid, was het voor haar reflux en krampjes echt niet goed.
Ze zou door het huilen lucht happen, daardoor zou ze meer last van krampjes krijgen, want niet alles is uit te boeren. Dan ook vaak nog de hik, dus iets dat je graag wil voorkomen, als niet verminderen.
Gelukkig zag en hoorde ik de signalen snel met dank aan de Dunstan Babytaal.
De eerste paar weken hebben we daar veel aan gehad.
Echter vind ik het nadeel dat je niet zelf gelijk gaat voelen. Nee je gaat analyseren.
Dit haalde mij direct uit mijn gevoel.
Ooo, hoe ik dit nu schrijf is het eigenlijk helemaal niet goed.
Ik bleef maar analyseren en totaal niet voelen wat Aisha nou nodig had.

Het moment dat Aisha beter ging slapen, was toen we haar op haar buik hadden gelegd.
Het consultatiebureau had dit al een keer gemeld i.v.m een voorkeurshouding, we moesten er dan natuurlijk wel bij blijven.
Dit bleek heel goed te werken tegen haar krampjes. M’n moeder had mijn broer en mij altijd op onze buik, maar dat mag niet meer vanwege wiegendood. Dus daar moet je echt mee oppassen in het begin.

Aisha maakte eindelijk weer goede uren slaap, waardoor ik meer rust kon pakken.
Al snel kreeg ik de energie om weer te gaan werken en dat vond ik een heel fijn om niet alleen maar met Aisha bezig te zijn.
Maar toch kwam de hazenslaapjes weer terug rond haar 4 a 5 maanden.
Dus heb ik toch maar een slaapcoach onder de arm genomen.
Gelukkig wist ik precies wie ik moest hebben.
Fleur Minjon – www.deslaapcoach.com  
Zij heeft mij ongeveer een week lang intens begeleidt met Aisha en daarna had ik alle tools, samen met het boek ‘Baby in een droomritme’, om meer rust te krijgen.
Natuurlijk had ik nog stress momenten, maar veel minder en ritme kwam er steeds meer in.
Ik moest ook echt leren loslaten, dus dat lag verder niet meer aan Aisha der slaapproces, maar mijn innerlijkproces.
Fleur heeft me veel meer vertrouwen gegeven. Ik was zo gefocust op wat er niet goed ging, dat ik vaak niet kon kijken naar de dingen die wel heel goed gingen.
Fleur haalde die dingen eruit en liet aan mij zien dat ik echt bekwaam was.
Nou ik kan je zeggen dat je mama- hart dat nodig heeft en dat het je enorm goed doet.

We hielden ons goed aan haar wakkertijd en zorgde ervoor dat we haar op het juiste moment weer in bed hadden gelegd. We hadden een fijn ritueeltje voor het slapen gaan.
1. Luier verschonen
2. Slaapzakje aan
3. Gordijnen dicht
4. In bed leggen
5. Verhaaltje voorlezen. (avond wat langer als overdag. Overdag maar 1 bladzijde bijvoorbeeld.)
6. Weltrusten wensen, kusje. (Aisha deden we dan op haar buik draaien, na 9 a 10 maanden kon ze zelf omdraaien als ze dat wilde.)
7. Muziekje aan en weglopen.

In het begin toen ik met fleur aan de slag ging hadden we nog 4 dutjes, maar met 6 maanden zaten we al aan de 3 slaapjes. Dat was iets sneller dan verwacht, maar Aisha kon goed haar slaapjes pakken en een 4^e dutje maakte vaak onrustiger.
Rond 9 maanden zijn we geloof ik al naar 2 dutjes gegaan, want dat laatste dutje was echt zo bagger vaak. Op 2 dutjes deed Aisha het veel beter en sliep ze daarna eigenlijk al snel de nacht door, vanaf 22:00u of 00:00u, want ik haalde haar nog wel 1 keer eruit voor een voeding voordat ik naar bed ging. (Ik geef borstvoeding en zo vind ik dat mijn productie nog op peil blijft. Aisha drinkt ook nog gewoon, dus ik laat dat stuk verder aan haar over. Ik merk dat ze steeds iets minder drinkt, dus ik ga ervan uit dat het op een natuurlijke manier ten einde zal gaan.)

Laat me haar schema’s delen. Ik moet natuurlijk wel erbij zeggen dat geen één dag hetzelfde is.
Waar het om gaat is dat je je in ieder geval zo goed mogelijk aan die wakkertijden houdt.
Dit heeft met de hormonen van je baby te maken met het in slaap vallen of juist actief worden.
Ben je te laat, worden ze actief en krijg je een oververmoeide baby die niet kan slapen en gaat huilen van vermoeidheid en frustratie.

6 maanden:
Wakkertijd 90min. – 120min.  

Start v.d dag:
Tussen 06:00u en 07:00 – Hier kijk ik nog heel erg naar Aisha. Voor 6:00u starten we de dag niet. Dat advies van Fleur heb ik met alle liefde omarmt haha. Alles erna is oké.
Als Aisha om 05:00u of 5:30u voor een voeding komt en ik kan het niet uitstellen, dan leg ik haar weer terug en beginnen we de dag 07:00u of 08:00u.

We starten met haar wassen met een teiltje water en een washandje.
Daarna haar voeding.
Dan even spelen met der babygym en hop, naar bedje weer na 90min.
(ik zeg er even bij, met 90min ligt Aisha in bed. We gaan niet pas met 90min. naar boven.)

1^e dutje:
Als we even van 07:00u uitgaan, dan zou Aisha om 9:00u weer in bed liggen.
10:00u werd ze vaak wakker en anders maakte ik haar wakker.
Na het voeden en omkleden, kreeg Aisha der fruithapje.  (Op advies van Fleur waren we gestopt met de vaste hapjes met 4 maanden en hebben we het met 6 maanden opgepakt.)
Het is nog niet veel en we beginnen met 1 fruitsoort voor een paar dagen achter elkaar, zodat we haar lichamelijk reactie goed kunnen zien, mocht ze ergens niet tegen kunnen.
Daarna is het, met droog/ goed weer, wandelen.
Even een ommetje maken in de kinderwagen en ik zorg ervoor dat ze niet in slaapt valt, want het is haar wakkertijd.  

2^e dutje:
12:30u ligt Aisha er weer in.
14:00u wakker, voeden, verschonen, omkleden, spelen en knuffelen.

3^e dutje:
Tsjah hangt natuurlijk weer af van wanneer ze wakker is, maar laten we ervan uitgaan dat ze weer 90min. heeft geslapen. (hangen de vlaggen al uit? haha)
14:30u/ 15:00u ligt ze weer in bedje.
Dit was wel het dutje waar ze, óf juist lang kon blijven liggen of met 30min- 60min. al wakker was. Ze valt hier vaak ook moeilijk in slaap. Dus tegen de tijd dat ze slaapt, zijn er vaak al 30min voorbij.

Avond:
Vaak rond 17:00u is het dus weer uit bed en haar volgende voeding.
Ik wil haar om 19:00u weer in bed hebben voor haar langere slaap.
Ik geef ongeveer 30min. voor tijd nog een voeding. (Ik kolfde in deze periode trouwens veel, dus vaak gaf ik dan sowieso dan wel een flesje van 130ml.

Dreamfeed:
Rond 22:00u haal ik haar eruit (in het donker) en geef ik haar de borst.
Ze kon ook rond 21:00u zelf al jammeren, dan haalde ik haar uiteraard dan eruit, om ook in het donker, haar te voeden.

Nachtvoeding 1:
Rond 00:00 – 00:30u werd ze weer wakker voor een voeding.
Ik deed ook alles weer in het donker en moest haar dan ook verschonen.
Anders zou haar luier gaan lekker.

Nachtvoeding 2:
03:00u – 04:00u

En dan starten we weer de ochtend en kijken we hoelaat Aisha wakker wordt.
Vanuit daar bepalen we weer ons schema. J
Het was vaak zo’n gekloot vaak met der speentje, dan was ze die weer verloren tijdens het draaien en was het direct jammeren.
Als een speer weer naar boven, heel zachtjes en vooral heel snel, haar speentje pakken en aan der geven, zodat ze weer in slaap zou vallen.
De nodige poepluiers maken het ook soms onmogelijk om verder te slapen en dan is zo’n dutje gewoon gefokt.
Zoals je kan zien heb ik nog wel de nachten waar ik aan vast zit.
Nog steeds killing, maar dankzij het ritme dat ik heb, redt ik het aardig.

9 maanden
Wakkertijd: 2uur – 4uur

De nachten gaan veel beter en nu ze vast voeding gewend is, begint ze eigenlijk als vanzelf door te slapen.
Ze krijgt nog wel haar dreamfeed, maar de nachtvoedingen zijn er zo goed als af.
Als ze jammert, dan heeft ze eigenlijk alleen even troost nodig.
Ik haal haar dan vaak even uit haar bedje, kroel even met der en kan haar dan zo weer terugleggen.

Start van de dag:
Ook nog steeds 07:00u.

1^e dutje:
09:00u
10:30u wakker maken, voeden, fruithapje, wandelen, lunch en spelen.

2^e dutje:
13:30u
15:00u wakker maken, voeden, groentenchipjes, wandelen, spelen en avondeten.

Naar bed:
18:15u naar boven, wassen, omkleden, voeding en dan tussen 18:30u en 18:45u in bed.

Alles ging steeds beter en makkelijker. Eindelijk weer leven en adem kunnen halen.
Er waren periodes van een paar dagen achter elkaar dat de dutjes niet soepel liepen.
Aisha wilde niet slapen, het was te vroeg voor der of ze sliep maar 45min.
Het was wel allemaal te linken aan een sprongetje of een slaapregressie uiteindelijk.
Ik bleef me zoveel mogelijk aan het schema houden en consequent blijven in mijn aanpak en de volgorde van alles.
Na een paar dagen ging het dan alweer beter en draaide we weer hetzelfde schema vlekkenloos.
Het brengt Aisha niet alleen rust, maar mij natuurlijk ook.
En ik denk zeker tijdens periodes dat er gewoon heel veel gebeurd in het lijfje van je kindje en qua emotionele en cognitieve groei, het belangrijk is om te weten waar je aan toe bent.
Ik kon heel snel hebben gedacht dat Aisha niet meer zoveel slaap nodig had, terwijl dat absoluut wel het geval nog was en is. Dan zou ze alleen maar oververmoeid en in de war zijn geraakt en dus iets hebben gedaan wat haar niet zou helpen.
Ik merk dat Aisha de interne prikkels veel beter aankan en dat doet me zo enorm goed na haar start.
Heel haar biologisch klokje is on point, omdat we elke dag dezelfde tijd starten, drinken, eten en slapen.
Rust geeft mij een heel leuk meisje en geeft mijn leuke meisje dan ook een leuke moeder.